کتف سار. سر دوش. سر شانه در آدمی و دیگر حیوانات و دراسب آن موضع را گویند از پشت اسب که پیش زین بر آن باشد. (برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج) : زیشان برست گبر و بشد یک سو بردوخته رکو به کتف شاره. ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 286). به کتف ساره برآورده زانو از ادبار به چشم خانه فرورفته دیده از ناهار. مختاری (از آنندراج). و رجوع به کتف سار شود
