ابن فتح بن ثابت بن شاپورمکنی بابوتمام و ملقب به ضریر ازمردم بادر است در بغداد سکونت کرد. مردی ادیب و فاضل و با ذکاوت بود، در فنون مختلف علم ممارست داشت. حافظ شعر و اخبار بسیار بود. وی در دین خویش متهم بود و از ابوالفتح علی بن علی بن زهمویه حدیث شنید. و از او رسالات و اشعاری باقی مانده است. او راست: و فی الاوانس من بغداد آنسه لهامن القلب ما تهوی و تختار سالتها نهله من ریقها بدمی و لیس الا خفیف الطرف سمسار عندالعذول اعتراضات و لائمه و عند قلبی جوابات و اعذار. رجوع به معجم الادبا و فوات الوفیات ج 2 ص 138 شود
