از ابنیۀ عهد صفوی در اصفهان. در گزارشهای باستان شناسی آمده: عمارت آئینه خانه بفاصله تقریباً پنجاه متر در مشرق کار خانه هفت دست فعلی و شصت متر فاصله از رود خانه زاینده رود به سمت پل خواجو واقع بوده و مشتمل بر تالاری شگفت و عالی بوده است که دوازده یا هیجده ستون دوازده متری از چوب سدر طاق مجلل آن را نگاهداری میکرده است و ترتیب چوب بست طاق آن نیز مانند چهلستون بوده است. نقشۀ عمارت آینه خانه تقریباً مانند چهلستون ولی کوچکتر از آن بوده و طول عمارت 24 متر و عرض آن 21 متر و چهارستون مرکزی آن مانند چهار ستون مرکزی عمارت چهلستون بر روی چهارپایۀ سنگی حجاری شده بشکل چهارشیر قرار داشته که در گوشه های حوض وسط تالار واقع میشده است، و از دهان چهار شیر مجاور حوض آب بداخل حوض جهش میکرده (دو پایه از چهار ستون مرکزی آینه خانه که یکی از آنها نسبهً سالم مانده است اکنون در وسط دو باغچۀ گلکاری طرفین خیابان مدخل چهلستون زینت افزای باغچه های مزبور میباشد و در نظر است باچهارپایۀ مجسمه های سنگی چهارگوشۀ حوض چهلستون که باقیمانده های یک عمارت دیگر منهدم شدۀ صفوی به نام ’سرپوشیده’ است در محل مناسبی در عمارت چهلستون نگاهداری شود). نمای تالار آینه خانه به سمت شمال رود خانه زاینده رود بوده یک سالن بزرگ بعد از ایوان با گنبدی عالی داشته که از دو طرف بوسیلۀ درهای نقاشی و پنجره های مشبک مسدود میشده است و اطراف آن اطاقهای دیگری بوده، کف عمارت از تخته سنگهای بزرگ مفروش بوده که بوسیلۀ پلکانهای سنگی به نهری سنگی که دورتادور عمارت میگردید منتهی میشده است. تزئینات این عمارت شامل قابهای مزین، کتیبه ها، نقاشیها، طلاکاریها وتزئینات بلورین بوده و همه دیوارها و سقف آن از آینه هائی تزئین میشده که یکپارچه بوده و طول آنها از یک متر و نیم تا دو متر و نیم و عرض آنها کمتر از یک متر نبوده است. انعکاس رود خانه زاینده رود و بیشه های ساحل شمالی آن در آینه ها منظره ای بی نهایت جالب و دلکش بوجودمی آورده و بی اختیار تماشاچیان را به تحسین و تمجید وامیداشته است. این عمارت در سال 1319 قمری منهدم گردیده است. (گزارشهای باستان شناسی ج 3 صص 199- 201)
