معنی کاتن
- کاتن (تِ)
- نام یکی از دو تن محارم ’بسوس’ کشندۀ داریوش که در تسلیم او به اسکندر باوی همداستان شد. مهارت او در تیراندازی بقدری بود که مرغ را در حال پرش میزد و با وجود اینکه ایرانیان در تیراندازی معروف به ودند او را تیرانداز ماهر میدانستند. (از تاریخ ایران باستان ج 2 ص 1698- 1699)