کاپادوکیه در آسیای صغیر، در آن آتشکده ای بوده است که استرابون جغرافی دان درباره آن چنین مینویسد و به مراسم ’برسم گرفتن’ ایرانیان قدیم اشاره میکند: ’مغان در آنجا آتشی که هرگز خاموش نمیشود نگاهداری میکنند و هر روز در آتشکده تقریباً یک ساعت در مقابل آتش سرود میخوانند، یک بسته چوب در دست میگیرند و پرده ای تا بپائین خانه می آویزند که لبهای آنانرا می پوشاند’، مقصود از بستۀ چوب برسم و مراد از پرده پنام است، (مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات فارسی تألیف دکتر معین ص 260)، رجوع به کاپادوکیه و کاپادس شود
