احمد بن محمد بن سیار بن عبدالله کاتب بصری مکنی به ابوعبدالله ، در زمان حضرت امام حسن عسکری (ع) متوفی 260 هجری از نویسندگان آل طاهر و ضعیف الحدیث و مردودالروایه و فاسدالمذهب و تناسخی المشرب بود. از تألیفات اوست: 1- ثواب القرآن 2- الطب 3- الغارات 4- القراآت 5- النوادر یا نوادرالقرآن و وفات او بنوشتۀ منهج المقال در سال 368 هجری قمری اتفاق افتاده است ولی این تاریخ با تاریخ زندگانی مذکور او که مصرح به خود او و دیگر مشایخ رجال است بالفرض منافی هم نباشدبسیار مستبعد است بلکه ظاهر کلام بعضی از علمای رجال این است که احمد زمان امام جواد علیه السلام را نیز درک کرده است. (ریحانه الادب ج 3 ص 333 و ج 2 ص 247)
