احمد بن محمد بن علی بن یحیی بن صدقۀ تغلبی، ادیب شاعر کاتب دمشقی مکنی به ابوعبدالله از مشاهیر ادبا و شعراء دمشق اوائل قرن ششم هجرت و دیوانش مشهور و اشعارش در غایت جودت و ملاحت است. در بلاد بسیاری سیاحت هاکرد و مدایحی گفت و ببلاد عجم نیز رفت و در حلب با ابن حیوس ملاقات کرد و شعر خود را بدو اظهار داشت و ابن حیوس نیز بعد از تحسین بسیار گفت که این جوان خبر مرگ به من داد زیرا بحکم تجربه هر کسی در فنی مهارت یافت و بمقامی عالی رسید دلیل وفات استاد سابق آن فن میباشد و یک مرتبه نیز در نهایت بدبختی وارد حلب شد و این دو بیت را به ابن حیوس نوشت و استرحام نمود، لم یبق عندی مایباع بحبه و کفاک علما منظری عن مخبری الا بقیه ماء وجه صنتها عن ان یباع و این این المشتری. پس ابن حیوس مستحضر شد وگفت که اگر در مصراع آخری و انت نعم المشتری میگفت بهتر بود و در رمضان 517 هجری قمری در شصت وهفت سالگی درگذشت. (ریحانه الادب ج 3 ص 333 و ج 5 ص 334). و نیز رجوع شود به ابن خیاط ابوعبدالله در همین لغت نامه و ابن خلکان چ تهران (ج 1 ص 47) و کنی و القاب قمی (ج 1 ص 270)
