علی بن محمد، ملقب به علاءالدین و معروف به ملاعلی قوشچی که گاهی او را فاضل قوشچی نیز گویند. از مشاهیر علمای عامه و محققان است. وی نخست در سمرقند اغلب علوم متداول را فراگرفت و سپس به کرمان رفت و پس از تکمیل تحصیلات علمی باز به سمرقند برگشت. سلطان او را به تکمیل رصدخانه ای که در سمرقند تأسیس کرده بود گماشت و او این امر مهم را با موفقیت به پایان رسانید و زیج آلغبیکی را که به زیج جدید معروف به ود و دیگران موفق به اتمام آن نشده بودند کامل گردانید و پس از فوت سلطان به تبریز کوچ کرد و مورد توجه اوزون حسن (873- 882 هجری قمری) که از حکام آق قویونلی بود قرار گرفت. مدتی نیز به مأموریت به استانبول رفت و رسالۀ محمدیه را در علم حساب به نام سلطان محمدخان ثانی عثمانی (855- 886 هجری قمری) نوشت و اخیراً به مدرسی مدرسه ایاصوفیه منصوب شد. از تألیفات اوست: 1- حاشیۀ شرح کشاف تفتازانی. 2- شرح تجرید خواجه، این کتاب بارها چاپ شده است. 3- العنقود الزواهر فی نظم الجواهر، در علم صرف. 4- محبوب الحمایل فی کشف المسایل. 5- هیأت فارسی، بارها با خلاصه الحساب شیخ بهایی یکجا چاپ شده است. وی به سال 789 هجری قمری در استانبول درگذشت و در جوار قبر ابوایوب انصاری به خاک سپرده شد. (قاموس الاعلام) (ریحانه الادب ج 3 ص 324)
