تبریزی. پدر جلال الدین عتیقی است. اشعاری دارد، او راست: من از این بار که رخ سوی سفر می آرم از دل و دیدۀ خود خون جگرمی بارم جز خدا هیچکسی نیست که داند حالم همدمی نیست که باشد نفسی غمخوارم اندرین قافله کس نیست ز من سوخته تر بیم آن است که جان را به خدا بسپارم. (ازتاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 824)
