ابن محمد بن عبیدالله حسنی حسینی ایجی، مکنی به ابوالخیر و ملقب به قطب الدین و مشهور به صفوی (منسوب به جد مادریش صفی الدین). از متصوفۀ فاضل و شافعی مذهب بود. اصل وی از هندوستان است وبسال 900 هجری قمری تولد یافت و سالها مجاور مکه بود و سرانجام در مصر سکونت کرد و بسال 953 هجری قمری درگذشت. او راست: تفسیر قرآن از سورۀ عم تا انتهای آن، شرح الغره در منطق، شرح الحدیث الاول من الجامع الصحیح للبخاری، شرح الکافیۀ ابن حاجب در نحو و مختصرالنهایۀ ابن اثیر. (از الاعلام زرکلی از شذرات الذهب)
