معنی قطب الدین ابوالخیر شافعی
- قطب الدین ابوالخیر شافعی (اَ بُلْ خَ)
- ابن ابی السعود بن ظهیرۀ شافعی مکی، ملقب به قطب الدین. در اواخر مائۀ نهم و اوائل دهم هجری میزیست. او راست: جامعهالجواهر در مطلع کواکب ثابته و آن منظومه ای در بحر رجز است در 77 بیت که بسال 905 هجری قمری نظم کرده است