معنی قضیٔ قضیٔ (قَ ضِءْ) بوی گرفته از نمی. (منتهی الارب). ذوالقضا. (اقرب الموارد). گویند: ثوب قضی ٔ. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
