معنی قصیه قصیه (قَ صی یَ) دور. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، شتر مادۀ آسودۀ نیکو و برگزیدۀ نجیب که بروی بار نکنند و ندوشند و او را جهت روزی ذخیره دارند، شتر مادۀ فرومایه. و این کلمه از اضداد است. ج، قصایا. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
