فضل بن محمد بن علی بن فضل نحوی بصری، مکنی به ابوالقاسم. از پیشوایان علوم ادب عربی است و خطیب تبریزی و حریری صاحب مقامات از شاگردان اویند. او راست: 1- الامانی. 2- حاشیۀ صحاح جوهری. 3- الصفوه فی اشعار العرب. 4- کتابی در نحو. و از اشعار اوست: فی الناس من لایرتجی نفعه الا اذا مس باضرار کالعود لایطمع فی ریحه الا اذااحرق بالنار. وی به سال 444 یا 448 هجری قمری درگذشت. (ریحانه الادب ج 3 ص 301)
