قسمه. بهره و بخشش چیزی، و با لفظ خوردن و کردن و نهادن و افتادن مستعمل است. (آنندراج). رجوع به قسمه شود: برفت آن زمین را دو قسمت نهاد به هر یک پسر زآن نصیبی بداد. سعدی (از آنندراج). قسمت خود میخورند منعم و درویش روزی خود میبرند پشّه و عنقا. سعدی. گر عشق نهد قسمت من خواری و آفت خواری به حمیت بکشم نی به لطافت. عرفی (از آنندراج). یک زخم رسا قسمت صد سینه نیفتاد از بس به شهادتگهش امروزغلو بود. واله هروی (از آنندراج). عشق چون قسمت اسباب معیشت میکرد لاله داغی ز میان برد که داغم دارد. محمدخان قدسی (از آنندراج). آب و رنگ چهرۀ او را اگر قسمت کنند بی سخن گلگونۀ چندین گلستان میشود. صائب. هرکه در دنیای فانی زاد عقبی جمع کرد قسمت امروز خورد و دل ز فردا جمع کرد. صائب (از آنندراج). - امثال: قسمت هیچکس را هیچکس نتواند خورد
