بزرگترین خاندان ترکمانی است که در آسیای صغیر پس از سقوط سلطنت سلجوقیان (اواخر قرن دوازدهم میلادی) پرورش یافت. شهرهای قلمرو حکومت آنان کوهستانی و در میان دشتهای قیلیقیه و قونیه بود و به این جهت بر شهرهای عراق مشرف بود و مالیات از مسافران میگرفتند. اینان ابنیۀ عالی ساختند که از آن جمله مدرسه خاتونیه است در قرمان. زبان آنان ترکی بود. (ذیل المنجد)
