معنی قرطه قرطه (قُطَ) معرب کرته. (آنندراج) : آن قرطۀ مه که چارده شب خود دوخت شکاف یک بنانت. سلمان (از آنندراج). رجوع به قرطق شود لغت نامه دهخدا
