معنی قربه قربه (قُ بَ) خویشی، نزدیکی. (منتهی الارب). قرب. گویند قربه در منزلت است و قرب در مکان و قربی در رحم است. (از اقرب الموارد). قربه. رجوع به قرب شود. - قصد قربه (قربت). رجوع به قصد شود لغت نامه دهخدا
