مراد از قراء سبعه، امامان مشهور قرأات هستند که در تنظیم قرآن و نقطه گذاری آن و تجوید قرائت ازجهت اعراب و بنا و ملاحظۀ مد و ادغام و فصل و وصل ونظایر اینها به مذهب آنان تمسک میشود. نزول قرآن به هفت حرف یا هفت قرائت بر طبق روایتی است که از پیغمبر نقل شده است. رسول خدا فرمود کسی از جانب خدا نزدمن آمد و گفت خداوند ترا مأمور میکند که قرآن را بر یک حرف (به یک نحو) بخوانی. گفتم: ای پروردگار بر امت من سهل بگیر. پس گفت: خدا ترا مأمور میسازد که قرآن را به هفت حرف بخوانی. مشهورترین قرائت ها همین قرائت های هفتگانه است که هر یک از آنها به یکی از امامان هفتگانه (قراء سبعه) منسوب است. و برای هر یک از آن قرائت ها راویانی هستند. یکی از آنان حمزه بن حبیب مکنی به ابوعماره است دوم عاصم بن ابی النجود سوم ابوالحسن علی بن حمزه کسائی چهارم نافعبن عبدالرحمان بن ابونعیم پنجم عبدالله ابن کثیر ششم ابوعمرو بن علاء مازنی هفتم عبدالله بن عامر بن زید بن تمیم و بهترین این قرائت ها قرائت عاصم است چنانکه علامه در منتهی بدان اشاره کرده است. (از روضات الجنات ص 263). هفت تن استادان قرائت قران یعنی، نافع مدنی، ابن کثیر مکی، ابوعمروبصری، ابن عامر شامی، عاصم کوفی، حمزۀ کوفی و کسائی کوفی. رجوع به برهان قاطع در مادۀ هفت پیر شود
