ابن احمد بن تقی الدین بخاری، مکنّی به شافعی و مشهور به قبانی. عالم و ادیب و شاعر بود. و اصل وی از مدینه می باشد. در سال 1134 هجری قمری در مکه متولد شد و از آنجا به مصر رفت و ساکن آن کشور شد و در سال 1221 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- بدیعیه و شرح آن، که آن را مراقی الفرج فی مدح عالی الدرج نامیده است. 2- نفح الاکمام، بر منظومه اش در علم کلام. او را دیوان شعری نیز هست. (ازمعجم المؤلفین بنقل از حلیهالبشر ج 2 ص 453. هدیهالعارفین ج 1 ص 772. الاعلام زرکلی ج 5 ص 66). در اعلام زرکلی لقب او نجاری، منسوب به بنی نجار از خزرج آمده است
