ابن احمد مدتی متولی قضاء حلب و نواحی آن و بسیار محترم و جلیل القدر بوده است. نسب وی به ابوجراده از اصحاب حضرت امیر موصول و اشعار او در نهایت فصاحت و بلاغت و حاوی دقت معنی و حلاوت و ملاحت لفظ است. او راست: و ما الذل ّ الا ان تبیت مؤملا و قد سهرت عیناک و سنان هاجعا ا اخشی امرٔا و اشتکی منه جفوه اذا کنت بالمیسور فی الدهر قانعا. وی به سال 488 هجری قمری در حلب وفات یافت. (معجم الادباء ج 16 ص 21) (ریحانه الادب ج 3 ص 277)
