عبدالغافر بن عبدالله اسماعیل بن عبدالغافر بن محمد حافظ قشیری نیشابوری. از مشاهیر علما ومحدثین عامه است که در پنج سالگی قرآن مجید را خوانده و مبادی علوم دینی را آموخته و از امام الحرمین جوینی اصول علم حدیث و فقه را فراگرفته و از پدر خود و مادر خود امه الرحیم دختر ابوالقاسم عبدالکریم قشیری و جدۀ خود فاطمه دختر ابوعلی دقاق و دائی های خود ابوسعد و ابوسعید و دیگر محدثان وقت احادیث بسیار استماع نموده و اخذ مراتب علمی کرده و به خوارزم و هند و غزنه رفته و به نشر احادیث پرداخته و سپس باز به نیشابور برگشته و مشغول وعظ و خطابه گردیده است و تألیفاتی دارد. او راست: 1- کتاب السیاق ذیل تاریخ نیشابور حاکم. 2- مجمع الغرائب فی غریب الحدیث. 3- المفهم فی شرح غرائب حدیث مسلم. وی به سال 529 هجری قمری در 78 یا 79 سالگی در نیشابور وفات یافت. (کشف الظنون) (قاموس الاعلام ترکی ج 4 ص 3080) (ابن خلکان ج 1 ص 331) (ریحانه الادب ج 3 ص 175)
