محمد بن عبدالرحمان بن احمد بن علی نسوی، مکنی به ابوعمرو. قاضی و فقیه است که کتابهائی در فقه و تفسیر نگاشته و در ادبیات و شعر دستی داشته است. وی درنساء خراسان متولد شد و به عراق و مصر و شام و مکه سفر کرد و از طرف طغرل بیک به عنوان نماینده به دار الخلافۀ بغداد اعزام گردید. سلجوقیان در امور مهم به وی اعتماد داشتند و ’قائم بامرالله ’ او را متولی قضاء خوارزم ساخت و به لقب قاضی القضاه ملقب گردانید. (طبقات الشافعیه ج 3 ص 74) (الاعلام زرکلی چ 2 ج 7 ص 64)
