محمد بن احمد بن عثمان بساطی، ملقب به شمس الدین و مکنی به ابوعبدالله. از قبیلۀ طائی و از علمای مالکی مذهب است. وی به سال 778 هجری قمری در 18سالگی به مصر رفت و در فقه و اصول و معانی و بیان و علوم عربی و فنون عقلی براعت یافت و مدتی در کمال فقر و تنگدستی بوده به طوری که بر روی پوست نی خوابیدی تا در نتیجۀ صبر و تحمل بخت خفته اش بیدار و به مدرسی شهرهائی منصوب عاقبت قاضی القضاه دیار مصر بود و مدت بیست سال با کمال استقلال به تمشیت امور قضائی اشتغال داشته و امام شمنی و قاضی القضاه محیی الدین مالکی و جمعی دیگر از اکابر وقت از وی استفادۀ علمی نموده اند. او راست: 1- حاشیۀ شرح مطالع. 2- حاشیۀ مطول. 3- حاشیۀ مواقف. 4- شفاء العلیل فی شرح مختصر الشیخ خلیل در فقه مالکی. 5- المغنی در فقه. وی در روز پنجشنبه 12 رمضان سال 842 به مرض قولنج وفات یافت. (کشف الظنون) (روضات الجنات ص 794) (ریحانه الادب ج 3 ص 275)
