ابن فضل بن احمد بن احمد بن محمود ثقفی اصفهانی، مکنی به ابوعبدالله (397- 489 هجری قمری / 1006- 1096 میلادی) از رجال حدیث است. وی رئیس و بزرگ شهر اصفهان بود و علوم خود را در آن شهر و نیشابور و بغداد و حجاز فراگرفت و از ثروتمندترین مردم عصر خود بود و به طلاب و مشتغلین به حدیث بسیار کمک و دستگیری میکرد. در اواخر زندگی از ریاست شهر خود معزول و تبعید شد و از وی صدهزار دینار گرفتند. در ادای این مبلغ چیزی از مایملک خود را نفروخت. ابن قاضی شبهه گوید: کان صحیح السماع. چنانکه از گروهی از مردم اصفهان شنیدم وی به تشیع میل داشت. تألیفاتی دارد. از اوست: 1- الاربعون حدیثاً، خطی. 2- الفوائد العوالی، خطی. (کشف الظنون ج 2 ص 302) (الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 14 از الاعلام ابن قاضی شهبه، خطی)
