ابن یوسف بن محمد بن علی تجیبی سبتی نجار محدث علم الدین. وی در حدود سال 670 هجری قمری تولد یافت و در شهر خود به تحصیل همت گماشت و حدیث شنید و به حج رفت و از عراقی و ابن عساکر و ابن قواس و جز ایشان روایت شنید. ذهبی گوید: من برای او صد حدیث از صد استاد بیرون آوردم. او را حسن خلق و محسناتی فراوان بود. تألیفاتی دارد. کتاب رحلت اورا که محتوی سه جلد بزرگ است دیده ام. این کتاب را به سبک ابن رشید نگاشته است. پیش از نگاشتن آن کتاب ده سال به سیر و سیاحت پرداخته. رحلۀ وی بر رحلۀ ابن رشید این مزیت را دارد که متضمن فصلی است در شرح احوال مشایخی که وی در هر دیار با آنها ملاقات کرده و از آنان حدیث شنیده است. (الدرر الکامنه ج 3 ص 240)
