ابن محمد بن ابی بکر صدیق، مکنی به ابومحمد (37- 107 هجری قمری / 657- 725 میلادی) یکی از فقیهان هفتگانه مدینه است. در مدینه متولد و در قدید میان مکه و مدینه هنگامی که عازم اداء مناسک حج یا عمره بود وفات یافت. در اواخر زندگی دچار نابینائی شد. ابن عیینه گوید: قاسم، افضل مردم زمان خود بود. رجوع به الجرح و التعدیل قسم ثانی از جزء دوم ص 118 و نکهت الهمیان ص 230 و الوفیات ج 1 ص 418 و صفوه الصفوه ج 2 ص 49 و حلیه الاولیاء ج 2 ص 173 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 15 و قاموس الاعلام ترکی و نیز ابومحمد قاسم شود
