ابن محمد بن یوسف بن محمد بن ابی یداس برزالی اشبیلی دمشقی، مشهور به علم الدین برزالی و مکنی به ابومحمد (665 -739 هجری قمری / 1276- 1339م). محدث و مورخ است در شهر اشبیلیه در دمشق متولد شد و از مصر و حجاز دیدن کرد و کتابی در تاریخ تألیف نمود. این کتاب خطی است و پیوند تاریخ ابی شامه است که آن را به سال 738 هجری قمری میرساند و نام کسانی را که حدیث از آنان شنیده و کسانی را که به وی اجازۀ سفر داده اند به ترتیب آورده است و اینان در حدود سه هزار تن میشوند و شرح احوال ایشان را در دو کتاب به نام ’مطول’ و ’مختصر’ گرد آورده است. و نیز او راست: ’الوفیات’ خطی، ’الشروط’ خطی، ’ثلاثیات من مسند احمد’ خطی، ’مختصر الماءه السابعه’ خطی، ’العوالی المسنده’ خطی، ’مجامیع’ و تعالیق و حواشی فراوان دیگر. وی مردی دانشمند و خوش اخلاق و خوش محضر بود و تولیت مشیخۀ نوری و مشیخۀ دارالحدیث دمشق با وی بود. کتابهای خود و قسمتی از املاک خوب خود را برای امور خیر وقف کرد و در حال احرام در خلیص بین مکه و مدینه وفات یافت. وی منسوب است به برزاله از طوائف بربر. رجوع به فوات الوفیات ج 2 ص 13 و البدر الطالع ج 2 ص 51 و تذکره الحفاظ ج 4 ص 283 و ذیل طبقات الحفاظ 18 و غربال الزمان خطی و ابن الوردی ج 2 ص 237 و آداب اللغه ج 3 ص 172 والبدایه والنهایه 14:185 والنعیمی ج 1 ص 112 و درر الکامنه ج 3 ص 237 و زرکلی چ 2 ج 6 ص 17 و قاموس الاعلام ترکی و نیز برزالی شود
