ابن ابراهیم بن قاسم بن یزید ملقب به ابن الصابونی و مکنی به ابومحمد (383- 446 هجری قمری) از دودمان عبدالله بن رواحۀ انصاری خزرجی، دانشمندی است از مردم قرطبه، ساکن اشبیلیه که به قراآت و حدیث اشتغال ورزید و در نبله وفات یافت. کتابهائی دارد و از اوست: 1- اختیار الجلیس والصاحب. 2- فضل العلم. 3- المناوله. والاجازه. رجوع به الصله ص 460 و زرکلی چ 2 ج 6 ص 5 شود
