علی بن سلطان محمد، ملقب به نورالدین و معروف به ملاعلی قاری حنفی المذهب، وی در هرات متولد شد و در مکه سکونت کرد، وی از افاضل اوائل قرن یازدهم هجری قمری بوده و پس از آنکه در زادگاه خود به تحصیل بخشی از مراتب علمی موفق آمد به مکه رفت و از مشایخ آن سرزمین تکمیل مراتب علمی نمود تا آنکه آوازۀ او درهر دیار انتشار یافت و به هریک از ائمه اربعۀ اهل سنت خصوصاً امام شافعی و اتباع او باب اعتراض باز کرد و بر امام مالک نیز 0به جهت دست گشاده نماز خواندن اعتراض نمود و رساله ای در این موضوع تألیف کرد و به همین جهت در شدت و عسرت زندگانی کرد و به سال 1014یا 1016 هجری قمری در مکه معظمه وفات یافت و همین که خبر وفات او به کوی علمای مصر رسید در جامع ازهر با گروه متجاوز از چهارهزار تن بر وی نماز غیبت خواندند، تألیفات بسیاری دارد و از اوست: 1 - الاحادیث القدسیه و الکلمات الانسیه، 2 - الحرز الثمین الحصن الحصین من کلام سید المرسلین تألیف شمس الدین محمد بن علی جزری شافعی که جامع ادعیه و اوراد وارده از رسول اکرم است، این کتاب در مکه چاپ شده است، 3 - فتح الرحمن بفضائل شعبان، 4 - مرقاه المفاتیح لمشکوه المصابیح واین هر دو در قاهره چاپ شده اند، (کشف الظنون) (معجم المطبوعات ج 3 ستون 1791) (ریحانه الادب ج 3 ص 258)
