محمد بن طیب بن عبدالسلام حسنی. وی فقه را از گروهی از جمله ابوالعباس بن مبارک و محمد بن عبد السلام بنانی و مصمودی معروف به قندوز و جز ایشان فرا گرفت، در ادب و تاریخ و تصوف دستی داشت، و به نکات دقیق هر فنی وقوف یافت. گروهی از مشایخ بزرگ طریقت از جمله دلائی و مدرع واندلسی و عبدالسلام تداتی را درک کرد و از ارشاد آنان بهره مند گردید. خامۀ او از زبانش رساتر بود. تألیفات چندی دارد از جمله: 1- نشر المثانی لاهل القرن الحادی والثانی در دو جلد. 2- مستعاد المواعظ والعبر فی اعیان اهل الماءه الحادیه والثانیه عشر. 3- الاکلیل والتاج فی تذییل کفایه المحتاج. 4- نشر المثانی فی تراجم اهل القرن الحادی و الثانی که تکملۀ کتاب دوحه الناشر تألیف ابن عسکر است. در دو جزء در فاس به سال 1310 هجری قمری به طبع رسیده و آن را گرولی وملیارد به فرانسوی ترجمه کرده و در پاریس به سال 1913/7 چاپ کرده اند. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1479)
