نباتی است که مگس کشد و قابض است. بنگ. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). بنج. (ذخیرۀ خوارزمشاهی و قرابادین). نزد بعضی بیداسقان و نزد جمعی قطلب است. معنی او به لغت پارسی چنان باشد که کشندۀ پدر خویش و او را قرناروس هم گویند. اگر میوۀ او را مجاورت کرده شود درد سر آرد. و چنین گویند که او را قاتل ابیه بدان سبب گویند که اجزاء او مر همدیگر را بخورد. و هر چه با او آمیخته شود آن را هم بخورد. و بعضی گفته اند که قاتل ابیه کندس است. دیوجانس گوید که درختی است که در او قوت قبض بلیغ است. (ترجمه صیدنۀ ابوریحان). رجوع به حناء احمر شود. قطلب. (داود انطاکی ج 1 ص 20). نوعی از خصی الثعلب. خصی الکلب. (تحفۀ حکیم مؤمن). و گفته شده که از آن جهت این نام برآن نهاده اند که آن را دو ریشه است که یک سال یکی ازآن دو فربه گردد و دیگری لاغر. و به سال دیگر بعکس آنکه فربه بود لاغر و آنکه لاغر بود فربه شود. (دزی)
