محمد بن یعقوب بن ابراهیم بن عمر فیروزآبادی، از ائمۀ لغت و ادب، در یکی از توابع شیراز بنام فیروزآباد متولد شد و سپس به عراق و شام و روم و هند و مصر سفر کرد و قاضی زبید شد و در زمان خود مرجع علم لغت و حدیث و تفسیر گردیدو اشتهار بسیار یافت، و در شهر زبید به سال 816 هجری قمری / 1413 میلادی درگذشت، معروفترین کتاب او قاموس المحیط است در چهار جزء، و دیگر ’بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز’ در دو مجلد، ’نزهه الاذهان فی تاریخ اصبهان’، ’الدرر الغوالی فی الأحادیث العوالی’، ’الجلیس الانیس فی اسماء الخندریس’، ’سفر السعاده’ درحدیث و سیرۀ نبوی، ’البلغه فی تراجم ائمه النحو و اللغه’، ’تجبر الموشین فی ما یقال بالسین و الشین’، ’المثلث المتفق المعنی’، ’الاشارات الی ما فی کتب اللغه من الاسماء و الاماکن و اللغات’ ابواسحاق ابراهیم بن یوسف، از فقها بوده و او راست: طبقات الفقهاء، وفاتش به سال 476هجری قمری / 1083 میلادی اتفاق افتاد
