تذکره نویسان او را معاصر عمرو بن لیث صفاری (265- 287 هجری قمری) دانسته و وفات او را در سال 283هجری قمری نوشته و این ابیات را از او نقل کرده اند: مرغی است خدنگ ای عجب دیدی مرغی که بود شکار او جانا داده پر خویش کرکسش هدیه تا نه بچه اش برد به هم، مانا. و دیگر: سرو سیمین تو را در مشک تر زلف مشکین تو سرتاپا گرفت. (از تاریخ در ادبیات ایران صفا چ 1 ج 1 ص 158). مؤلف مجمعالفصحا نام او را مشرفی (با فاء) ضبطکرده و نوشته است که ’مشرف’ محله ای است در یمن و وی از مردم آن دیار بوده، و این مطلب بکلی بی اساس است
