از همدان است. شخصی سلیم النفس و صادق القول بود و نسبت به حقیر (صادقی کتابدار) سمت معلمی داشت. شعرش هموار و آبدار است و این ابیات از اوست: عاشقان را ذوق از معنی است نی صورت ز دوست صورت شیرین بچشم کوهکن گو سنگ باش. بار غم از دل مجنون که تواند برداشت ناقۀ لیلی اگر روی به هامون نکند. (از مجمع الخواص تألیف صادقی کتابدار از ترجمه خیام پور ص 247). فضایی از شعرای زمان شاه عباس صفوی است
