فصیح الدین احمد بن جلال الدین محمد... خوافی مورخ معروف و مؤلف مجمل فصیحی. وی به تصریح خودش در سال 777 هجری قمری متولد شده و به احتمال قریب به یقین وفاتش در سال 845 ه. ق. و بنابراین مدت عمر او 68 بوده است. محل تحصیل ونشو و نمای او ظاهراً هرات بوده و خود او ضمن وقایعسال 807 هجری قمری پس از مرگ تیمور اولین اطلاع را از دخالت خود در امور دولتی میدهد، به این قرار که شاهرخ او را از هرات با دو تن از امرا مأمور تحویل گرفتن خزائن خود از شیخ عمر خازن میکند. نیز از اینکه درضمن اخبار همان سال اشاره میکند که در قتل سیدحسن خوارزمی نفوذ او مؤثر بوده است، چنین برمی آید که وی در آن سال سابقۀ خدمتی داشته و از چندین سال پیش وی را در کارهای دولتی راه داده بودند. در سال 820 هجری قمری به عضویت دیوان حضرت اعلی - شاهرخ - منصوب و یک سال بعد معزول شد. در سال 824 هجری قمری برای انجام مهمات دیوانی به کرمان رفت و در سال 827 هجری قمری بازگشت. سرانجام در سال 836 هجری قمری در زمان بایسنغر خدمت دولتی او پایان یافت. سپس خانه نشین شد و همواره ازدستگاه حکومت زمان شکایت داشت تا به سال 845 هجری قمری مورد غضب گوهرشادآغا قرار گرفت و به امر او در خانه امیربیک زندانی گردید و در همان سال یک بار آزاد گردید و باز هم چندی نگذشت که به قول خودش ’به خانه شوم امیربیک به بندی تنگ تر افتاد’. ولی شب چهارم رجب همان سال آزاد شد و از آن پس چگونگی زندگانی او روشن نیست. از او فرزندی به نام نصیرالدین محمد بوجود آمده که در سال 826 هجری قمری درگذشته است. نیز فرزندی دیگر بنام جلال الدین ابوسعید داشته که وفات او را درسال 834 هجری قمری نوشته و برای مرگ او ماده تاریخی هم ساخته است. (از مقدمۀ مجمل فصیحی چ محمود فرخ)
