معنی فرزندی فرزندی (فَ زَ) فرزند بودن. بنوت: بدو راهبر گفت کای پادشاه دلت شد به فرزندی او گواه. فردوسی. - فرزندی کردن، انجام وظیفۀ فرزند در حق والدین: فرزند کسی نمیکند فرزندی گر طوق طلا به گردنش بربندی. ؟ لغت نامه دهخدا
