شیرازی. اسمش سیدابوالحسن و متولی یکی از بقاع شریفۀ آن ولایت بوده است. در آن شهر صحبتش اتفاق افتاد. سیدی خلیق و شفیق بود و در جوانی رحلت نمود. از اوست: مگر آن چاک پیراهن گشادند که از بوی گلم دیوانه کردند؟ ز می ساقی ! چراغی پیش ره گیر که مستان گم ره میخانه کردند... (از مجمعالفصحاء ج 2 ص 382). رجوع به فارسنامۀ ناصری ج 2 ص 149 و طرائق الحقائق ج 3 ص 148 و انجمن خاقان و ذریعه ج 9 ص 820شود
