محمدحسن خان، مشهور به خانلارخان. به نوشتۀ مؤلف مجمعالفصحاء پسر علی مرادخان زند و نوۀ محمدحسن خان قاجار جد اعلای قاجاریه است. وی مقرب دربار فتحعلی شاه قاجار بود، و در سال 1237ه. ق. در کرمان به قتل رسید. این اشعار از اوست: ملک سرشت و کواکب سپاه و مه رخسار جهان پناه و فلک بارگاه و مهرسپهر ولی نواز و مخالف گداز و روشن رای فرشته طینت و آدم نژاد و پاک گهر. مثنوی جمشید و خورشید را هم صاحب الذریعه به او نسبت داده است. (از ریحانه الادب ج 3). و رجوع به الذریعه ج 5ص 133 شود
