تبریزی. از شعرای گمنام قرن نهم هجری است. در مجالس النفائس آمده است: سیدزاده ای است و همراه پدر به زیارت مکه مشرف شده. ظاهرش صفای تمام دارد و طبعش نیز خالی از صفایی نیست. این مطلع از اوست: همیشه روی به دیوار بود مجنون را که از رقیب بپوشد سرشک گلگون را. (مجالس النفائس چ حکمت ص 87). در ص 261 از چاپ فوق او را استرآبادی دانسته و همان مطلع را نیز نقل کرده است تهرانی اسمش محمودبیگ از ایل تکلو است. لباس فقر پوشید و به اصفهان مهاجرت کرد و در آنجا نزد افورلوخان ماند. نصرآبادی شعر او را آورده است. (الذریعه ج 9 ص 815)
