معنی فتنه افکندن فتنه افکندن (دِ/ دَ مَ دَ) آشوب برپا کردن و خلاف انگیختن در چیزی یا میان کسان: گفت اینک اندر آن کارم شها کافکنم در دین عیسی فتنه ها. مولوی. در میانشان فتنه و شور افکنم کاهنان خیره شوند اندر فنم. مولوی. رجوع به فتنه شود لغت نامه دهخدا
