ابن داود بن مزاحم کشی، مکنی به ابونصر. ابوالفرج بن جوزی او را در شمار زهاد و عباد و علمای اهل بغداد نام برده و از او حکایاتی نقل کرده است و گفتار بعضی مشایخ درباره وی آورده است، از جمله گوید: امام احمد بن حنبل گفته است: از خراسان مانند فتح بن شخرف کسی بیرون نیامده است. (از صفهالصفوه ابن الجوزی ج 2 ص 227). جامی گوید: از قدمای مشایخ خراسان است. سیزده سال در بغدادبود و از بغداد قوت نخورد، از انطاکیه وی را سویق می آوردند و میخورد. در حالت نزع با خود چیزی میگفت. گوش به او داشتند میگفت الهی اشتدّ شوقی الیک فعجل قدومی علیک. چون وی را می شستند بر ساق وی نبشتۀ بزرگ سبز (؟) برخاسته از پوست (دیدند) که ’الفتح ﷲ’، شیخ الاسلام از قول ابراهیم حربی گفت که من حاضر بودم و آن نوشته را دیدم. گویند سی وسه بار بر وی نماز کردند قریب سی هزار مرد. مرگ او در نیمۀ شعبان سال 273 هجری قمری بود. (از نفحات الانس جامی چ جدید تهران ص 48)
