معنی فانی کور فانی کور (یِ) شاعری فارسی زبان از بخاراست. و معما را نیک میداند و طبعش غرایب پسند است. از اوست این مطلع: نه داغ تازه مرا بر دل مشوش بود ز کاروان غمت مانده جای آتش بود. (از مجالس النفائس میر علیشیر نوایی چ حکمت ص 160 و 90) لغت نامه دهخدا
