شکاف کوه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، درخت خرمایی که در حال شکوفه کردن باشد. (از منتهی الارب) ، زمین پست میان دو پشته. (منتهی الارب). - فالق الاصباح، شکافندۀ صبح، یعنی خدا. (از فرهنگ نظام) : فالق الاصباح اسرافیل وار جمله را در صورت آردآن دیار. مولوی. - فالق الحب، آفرینندۀآن یا برون آرندۀ برگش به شکافتن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
