از متأخران اهل عرفان و از ترکان کرمان بود. تقی الدین اوحدی کازرونی صاحب تذکرۀ عرفان نویسد: او را ملاقات کردم متتبع احوال عرفا بود و مسافرت میکرد. به سال 1017 هجری قمری کشته شد. این رباعی از اوست: عصیان چو عرق میچکد از جامۀ ما دوزخ شده عودسوز هنگامۀ ما صبح ازل از ضمیر پاکان برخاست شام ابد از سیاهی نامۀ ما. (از ریاض العارفین چ 1305 ص 119)
