سلطان غیاث دین، همان غیاث الدین است که در شعر زیر از حافظ آمده است: حافظ ز شوق مجلس سلطان غیاث دین غافل مشو که کار تو ازناله میرود. این غیاث الدین بقول محمد قاسم فرشته غیاث الدین محمودشاه بهمنی، و بقول شبلی نعمانی سلطان غیاث الدین بن سلطان اسکندر بنگالی است، و قول اخیر صحیح مینماید. رجوع به تاریخ ادبیات ایران تألیف ادوارد براون (از سعدی تا جامی) ترجمه علی اصغر حکمت چ 1 صص 311- 312 و حافظ شیرین سخن تألیف محمد معین صص 263- 264 و غیاث الدین بن اسکندر شود
