محمد بن جلال الدین بن شرف الدین رامپوری. از دانشمندان وشاعران مشهور هندوستان در قرن 13 هجری بود. در قصبۀ مصطفی آباد ایالت اگره واود هند زندگی میکرد. او راست: 1- غیاث اللغات، لغت فارسی که 1242 هجری قمری نوشته است. 2- منظومۀ ’مفتاح الکنوز’. 3- منظومۀ ’شرح سکندرنامه’ (چ لکهنو 1891 میلادی). 4- منظومۀ ’نسخۀ باغ و بهار’. علاوه بر اینها قصاید و اشعاری دیگر نیز سروده است. (از قاموس الاعلام ترکی). کتاب دیگری نیز به نام کشف الاسرار در شرح قصاید بدرالدین چاچی و نیز شرحی بر گلستان سعدی نوشته است. (از مقدمۀ غیاث اللغات چ محمد دبیرسیاقی ص ب). رجوع به همین مقدمه شود
