در سال 1251 هجری شمسیمتولد شد. پدرش موسوم به حاجی بشیر از مردم طالقان بود که به موسیقی هم کمی آشنایی داشت و اندکی سه تار مینواخت. فرزندش را به موزیک دارالفنون سپرد. غلامحسین در آنجا به فراگرفتن خط، موسیقی و نواختن شیپور کوچک و طبل مشغول شد. وی بعدها با کمال السلطنه (پدر ابوالحسن صبا) دوست شد. این شخص از نزدیکان شعاع السلطنه پسر مظفرالدین شاه بود و همین سبب شد که غلامحسین خان جزء نوازندگان مخصوص شعاع السلطنه گردید. او را آثار متعدد است از آن جمله پیش درآمدها و تصنیفها و قطعات متفرقه است. درویش هنرمندی بی تکلف و بسیار متواضعبود. طبعی لطیف و حساس و ذوقی سرشار داشت. این استاد در شب چهارشنبه دوم آذرماه سال 1305 هجری شمسی بواسطۀ حادثۀ تصادم با اتومبیل به سختی مجروح شد و تقریباً بلافاصله وفات یافت و در قریۀ امامزاده قاسم در جوار مزار ظهیرالدوله دفن گردید. رجوع به سرگذشت موسیقی ایران بخش اول صص 296- 325 رجوع به درویش شود
