معنی غفج
- غفج (غُ)
- آبگیر. (حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی) (فرهنگ اوبهی). غفج و آبگیر و شمر یکی باشد. (فرهنگ اسدی). مغاک. (فرهنگ اسدی چ اقبال ص 74). گو. گودال. حفره:
به هرتلی بر از خسته گروهی
به هر غفجی بر از فرخسته پنجاه.
عنصری (از فرهنگ اسدی).
، شمشیر آبدار. (اوبهی). رجوع به غفچ شود