این غزوه به سال هشتم هجرت واقع شد. رسول خدا از حنین به قصد طائف حرکت کرد و خالد بن ولید را بر مقدمه فرستاد، و طایفۀ ثقیف در حصن خود قرار گرفته آمادۀ جنگ شده بودند. رسول اکرم در نزدیکی قلعۀ طائف فرودآمد و به جنگ پرداخت. از مسلمانان گروهی زخمی شدند و 12تن به قتل رسیدند که از جملۀ آنان عبدالله بن ابی، امیه بن مغیره و سعید بن العاص بودند. و عبدالله بن ابی بکر نیز تیر خورد و پس از مدتی بر اثر جراحت آن درگذشت. رسول خدا قلعه را درمحاصره گرفت. در اثنای جنگ باز گروهی از مسلمانان کشته شدند. پیغامبر فرمان داد تاکهای آنان را ببرند وبسوزانند، پس منادی مسلمانان ندا زد: هرکه از قلعه به سوی ما آید آزاد است. گروهی به سوی مسلمانان آمدند و کار بر اهل طائف سخت شد، و با این همه فتح طائف میسر نگردید، و با آنکه گروهی طالب جنگ بودند رسول خدا فرمان مراجعت داد و برگشتند. (از الطبقات الکبری تألیف ابن سعد چ بیروت 1376 هجری قمری ج 2 ص 158 و 159). مقریزی در امتاع الاسماع نیز این جنگ را غزوه شمرده است، و ابن اثیر آن را زیر عنوان ذکر حصارالطائف نقل کرده است. رجوع به امتاع الاسماع صص 415- 420 و کامل ابن اثیر جزء دوم صص 128- 129 و رجوع به طائف شود
